پیشینه و فرهنگ و کیش اشو زردشت اسپنتمان، مهربانی و هم صدایی با همه چیز و همه کس، با همه ی کاینات و رستنی ها و بُوِش های این جهانی را فریاد می زند ولیکن کیش تازی با همه چیز و همه کس دشمن است!
1)
اینک اهورامزدا را می ستاییم؛
اینک زمین را می ستاییم؛
زمینی که ما را در برگرفته است.
ای اهورامزدا!
زنان را می ستاییم، زنانی را که از آن تو به شمار آیند و از بهترین اَشَه (راستکاری) برخوردارند، می ستاییم.
...
اینک آبها را می ستاییم؛ آبهای فروچکیده و گردآمده و روان شده و خوب کنشِ اهورایی را.
ای آب ها!
شما را که به خوبی روان و به خوبی در خود شناورید و به خوبی سزاوار شست و شوی و بخشایش در جهانید، می ستاییم.
اینک، به نام هایی که اهورامزدای خوشی بخش به شما آب ها ی نیک داده است، شما را می ستاییم، با آن نام ها شما را می ستاییم، با آن نام ها از شما دوستی خواهانیم، با آن نام ها نماز می گزاریم، با آن نام ها سپاس می گزاریم.
...
ای آب های بارور!
شما را به یاری می خوانیم، شما را که همچون مادرید، پرستار بینوایانید و از همه ی آشامیدنی ها بهتر و خوش ترید.
***
روان زمین و روان های خود و روان های چارپایان را که مایه ی زندگی همه ی ما هستند، که ما برای آنهایم و آنها برای ماییند، می ستاییم.
...
روان جانوران سودمند را می ستاییم.
اینک روان های اشون مردان و اشون زنان (راست گویان) را در هرجا که زاده شده باشند، می ستاییم؛ مردان و زنانی که در دین نیکشان برای پیروزی اشه کوشیدهاند و می کوشند و خواهند کوشید.
...
اینچنین می ستاییم نرینگان و مادینگان نیک را، امشاسپندان (فروزه ها) جاودان زنده ی پاداش بخش را با که منش نیک به سرمی برند و امشاسپندان بانوان را.
***
ای امَشاسپندان!
پاره های هفت هات را می ستاییم؛
آب های چشمه ساران را می ستاییم؛
آب های گذرگاه ها را می ستاییم؛
به هم پیوستگی های راه ها را می ستاییم؛
به هم آمدن های راه ها را می ستاییم؛
...
کوه های آبریزان را می ستاییم؛
دریاچه های آبزای را می ستاییم؛
کشتزارهای سودبخش گندم را می ستاییم؛
نگاهدار و آفریدگار را می ستاییم؛
مزدا و زردشت را می ستاییم؛
...
زمین و آسمان را می ستاییم؛
باد چالاک مزدا آفریده را می ستاییم؛
ستیغ البرزکوه را می ستاییم؛
زمین و همه ی چیزهای نیک را می ستاییم؛
...
منش نیک و روان های اشونان (راست کاران) را می ستاییم؛
دریای "فراخ کرت" را می ستاییم؛
...
هوم (گیاه مقدس) گیتی افزایِ دوردارند ی مرگ را می ستاییم؛
...
آب روان و مرغ پرّان را می ستاییم؛
بازگشت آتُربانان (نگاهبانان آتش) را می ستاییم؛
...
یسنا ؛ هات 38 ، 39 و 42
***
2)
فعل بکُش – قَتَلَ – در سوره بقره 31 بار – سوره آل عمران 22 بار – سوره نساء 23 بار – سوره مائده 13 بار – سوره انعام 4 بار – سوره اعراف 3 بار – سوره توبه 13 بار- سوره یوسف 2 بار- سوره اسراء 5 بار- سوره الکهف 2 بار – سوره طه 1 بار – سوره حج 2 بار – سوره فرقان 1 بار – سوره شعراء 1 بار – سوره قصص 7 بار – سوره عنکبوت 1 بار – سوره احزاب 5 بار – سوره غافر 2 بار در سوره های، محمد، فتح، حجرات، ذاریات، حدید، حشر، ممتحنه، صف، منافقون، مزمل، مدیر، عبس، تکویر و بروج مجموعا 23 بار که در مجموع دستکم 166 بار فعل "قَتَلَ" در قرآن آمده است. بدینوسیله اسلام حیات خود را از مرگ دیگران دارد. و نیز 133 بار در قرآن از مرگ ( ال موت) سخن رفته است.
1)
اینک اهورامزدا را می ستاییم؛
اینک زمین را می ستاییم؛
زمینی که ما را در برگرفته است.
ای اهورامزدا!
زنان را می ستاییم، زنانی را که از آن تو به شمار آیند و از بهترین اَشَه (راستکاری) برخوردارند، می ستاییم.
...
اینک آبها را می ستاییم؛ آبهای فروچکیده و گردآمده و روان شده و خوب کنشِ اهورایی را.
ای آب ها!
شما را که به خوبی روان و به خوبی در خود شناورید و به خوبی سزاوار شست و شوی و بخشایش در جهانید، می ستاییم.
اینک، به نام هایی که اهورامزدای خوشی بخش به شما آب ها ی نیک داده است، شما را می ستاییم، با آن نام ها شما را می ستاییم، با آن نام ها از شما دوستی خواهانیم، با آن نام ها نماز می گزاریم، با آن نام ها سپاس می گزاریم.
...
ای آب های بارور!
شما را به یاری می خوانیم، شما را که همچون مادرید، پرستار بینوایانید و از همه ی آشامیدنی ها بهتر و خوش ترید.
***
روان زمین و روان های خود و روان های چارپایان را که مایه ی زندگی همه ی ما هستند، که ما برای آنهایم و آنها برای ماییند، می ستاییم.
...
روان جانوران سودمند را می ستاییم.
اینک روان های اشون مردان و اشون زنان (راست گویان) را در هرجا که زاده شده باشند، می ستاییم؛ مردان و زنانی که در دین نیکشان برای پیروزی اشه کوشیدهاند و می کوشند و خواهند کوشید.
...
اینچنین می ستاییم نرینگان و مادینگان نیک را، امشاسپندان (فروزه ها) جاودان زنده ی پاداش بخش را با که منش نیک به سرمی برند و امشاسپندان بانوان را.
***
ای امَشاسپندان!
پاره های هفت هات را می ستاییم؛
آب های چشمه ساران را می ستاییم؛
آب های گذرگاه ها را می ستاییم؛
به هم پیوستگی های راه ها را می ستاییم؛
به هم آمدن های راه ها را می ستاییم؛
...
کوه های آبریزان را می ستاییم؛
دریاچه های آبزای را می ستاییم؛
کشتزارهای سودبخش گندم را می ستاییم؛
نگاهدار و آفریدگار را می ستاییم؛
مزدا و زردشت را می ستاییم؛
...
زمین و آسمان را می ستاییم؛
باد چالاک مزدا آفریده را می ستاییم؛
ستیغ البرزکوه را می ستاییم؛
زمین و همه ی چیزهای نیک را می ستاییم؛
...
منش نیک و روان های اشونان (راست کاران) را می ستاییم؛
دریای "فراخ کرت" را می ستاییم؛
...
هوم (گیاه مقدس) گیتی افزایِ دوردارند ی مرگ را می ستاییم؛
...
آب روان و مرغ پرّان را می ستاییم؛
بازگشت آتُربانان (نگاهبانان آتش) را می ستاییم؛
...
یسنا ؛ هات 38 ، 39 و 42
***
2)
فعل بکُش – قَتَلَ – در سوره بقره 31 بار – سوره آل عمران 22 بار – سوره نساء 23 بار – سوره مائده 13 بار – سوره انعام 4 بار – سوره اعراف 3 بار – سوره توبه 13 بار- سوره یوسف 2 بار- سوره اسراء 5 بار- سوره الکهف 2 بار – سوره طه 1 بار – سوره حج 2 بار – سوره فرقان 1 بار – سوره شعراء 1 بار – سوره قصص 7 بار – سوره عنکبوت 1 بار – سوره احزاب 5 بار – سوره غافر 2 بار در سوره های، محمد، فتح، حجرات، ذاریات، حدید، حشر، ممتحنه، صف، منافقون، مزمل، مدیر، عبس، تکویر و بروج مجموعا 23 بار که در مجموع دستکم 166 بار فعل "قَتَلَ" در قرآن آمده است. بدینوسیله اسلام حیات خود را از مرگ دیگران دارد. و نیز 133 بار در قرآن از مرگ ( ال موت) سخن رفته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر