سیامک مهر، نویسنده و مدیر وبلاگ گزارش به خاک ایران که
اندیشه ها و دیدگاه های خردمندانه اش را در وبلاگ خود –گزارش به خاک ایران- انتشار
می داد، تنها زندانی سیاسی عقیدتی ندامتگاه قزل حصار کرج که محل نگهداری مجرمان
خطرناک و سابقه دار است و دچار بیماری قلبی است و نیاز ضروری به عمل جراحی دارد و
حتا اخیرا با درخواست تجدید نظر برای آزادی به منظور درمانش نیز مخالفت شده است؛
این در حالی است که حتا خود پزشک بند هم بارها تایید و تاکید کرده که به خاطر
وضعیت خطرناک قلبی آقای پورشجری، ایشان باید هر چه سریع تر برای عمل جراحی به
بیمارستانی خارج از زندان منتقل شوند.
* * *
وضع جمهوری اسلامی در زمینه ی حقوق بشر، بازداشت فعالین و دگراندیشان
سیاسی-عقیدتی، روزنامه نگاران و... روز به روز بدتر می شود.
حکومت جمهوری اسلامی با بستن مطلق جریان آزادی بیان در فضای حقیقی و فضای
مجازی و فشار بر فعالان طیف های مختلف فکری و نیز وب نگاران، با اتهام های نخ نما
و تکراری نظیر تبلیغ علیه نظام، توهین به مقامات حکومتی، مصاحبه با رسانه های
بیگانه، جاسوسی برای دشمن و... احکام سنگینی را در دادگاه های خودساخته صادر می کند،
احکامی شامل اعدام تا حبس های طولانی مدت؛ که چیزی کمتر از صدور حکم اعدام ندارد!
زیرا برای زندانیان سیاسی -که حکم آنها در دادگاه های غیر عادلانه ی چند دقیقه
ای بدون حق داشتن وکیل صادر شده است- کمترین حقوق حقه ی زندانیان، از ملاقات با
خویشان و خانواده تا مرخصی های درمانی و... در نظر گرفته نمی شود.
وضع وخیم و مخوف نقض فاحش حقوق بشر در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، روز به
روز بدتر می شود؛ حتا در آستانه ی انتخابات ریاست جمهوری حکومت -که معمولا برای
آرام کردن فضا هم که بود، دستگیری ها کمتر انجام می شد!- موج جدید دستگیری روزنامه
نگاران و فعالان از چند روز پیش شدت گرفته است. و این بار هم روزنامه نگاران جریان
و طیف اصلاح طلبی که در چارچوب قوانین نوشته شده ی جمهوری اسلامی رفتار می کنند،
اما حاکمیت بر اساس قوانین نا نوشته و جرم بافی های خود، به راحتی میتواند بدون
حکم و فراقانونی با همان اتهام ها و ادعاهای نخ نما و تکراری، همچنان ایران را به
مخوف ترین و خطرناک ترین زندان برای روزنامه نگاران و کنش گران دگر اندیش تبدیل
کند.
و همین قوانین نانوشته و فراتر از نص قانون اساسی خود رژیم است که جو وحشت و
تردید را در میان همگان مخصوصا آنانی که در چارچوب خود ضوابط قانون اساسی کار و
فعالیت میکنند، دامن زده است.
پرواضح است که وظیفه ی تک تک فعالان حقوق بشری درون و برون مرز این است که
فارغ از دیدگاه های شخصی، صدای همه ی قربانیان نقض حقوق بشر باشند و اخبار بی
عدالتی هایی که در حق آنان می شود را به مجامع جهانی و بین المللی انعکاس دهند.
مخصوصا که این فعالان، از افراد سرشناس و شناخته شده و دارای وزن در عرصه ی
حقوق بشر باشند. باید به دور از حب و بغض یا نظر و تفکر شخصی، از حقوق همه ی
شهروندان ایرانی که به نوعی حق و حقوق بشریشان نقض و پایمال شده، دفاع کنند.
تصور اینکه به خاطر نوع اندیشه و دیدگاه، کسی را که مخالف یا متفاوت با یک
فعال سرشناس حقوق بشری می اندیشد، سانسور کنند یا وضع اسفناک او را بازتاب ندهند،
یا اینکه به خاطر ایدئولوژی شخصی این گونه فرض شود که آن فرد دگراندیش، واقعا متهم
است و باید در قبال پایمال شدن حق و حقوقش سکوت کرد، غیر قابل پذیرش است.
زیرا پس فکر فعالان حقوق بشری فارغ از خوشایند شخصی باید این تفکر باشد که
حکومت اسلامی و قوه ی قضاییه ی غیر مستقل، سرسپرده و سیاست زده اش، از آنجا که
مبنای قانون شکنی است، اصولا و اصلا صلاحیت دادرسی و رسیدگی به پرونده های سیاسی
را ندارد.
اخیرا و در پی بازداشت تنی چند از روزنامه نگاران داخل ایران، شیرین عبادی –حقوقدان
و برنده ی جایزه ی صلح نوبل- نیز سریعا واکنش نشان داده و با ارسال نامه ای به احمد
شهید –گزارشگر سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران- نسبت به بازداشت این روزنامه
نگاران اعتراض کرده است.
ضمن ارج گذاری کار خانم عبادی، اما لازم است برای چندمین بار ایشان و مانند
ایشان را (اگر نمیدانند!) نسبت به زندانیان سیاسی که فراتر از چارچوب های حکومتی،
اندیشه و دیدگاه خود را بازتاب داده اند آگاه سازیم. افرادی که طیف گسترده ای از
زندانیان را شامل می شوند که از هیچ حقی برخوردار نیستند و به جهت اتهام های سنگین
جمهوری اسلامی، وصعیت به مراتب وخیم تری از روزنامه نگاران بازداشتی دارند.
فعالین، کنشگران، نویسندگان و حتا افراد عادی که گرفتار سیستم مخوف انگ زنی وزارت
اطلاعات شدند؛
از محمدرضا پورشجری (سیامک مهر) و حامد روحی نژاد (زندانی تبعیدی در زندان
زنجان که مبتلا به بیماری ام اس است و به حبس طولانی مدت محکوم شده) تا سعید ملک
پور و حسن سی سختی (فعالان عرصه وب و فضای مجازی که به آنها اتهام های بی اساسی
نظیر برپایی سایت های مستهجن زده اند و نخست برای سعید ملک ژور حکم اعدام و برای
حسن سی سختی جوان 24 ساله حکم حبس ابد صادر کردند) و...
سیامک مهر، نویسنده و مدیر وبلاگ گزارش به خاک ایران که اندیشه ها و دیدگاه
های خردمندانه اش را در وبلاگ خود –گزارش به خاک ایران- انتشار می داد، تنها
زندانی سیاسی عقیدتی ندامتگاه قزل حصار کرج که محل نگهداری مجرمان خطرناک و سابقه
دار است و دچار بیماری قلبی است و نیاز ضروری به عمل جراحی دارد و حتا اخیرا با
درخواست تجدید نظرش برای آزادی به منظور درمانش نیز مخالفت شده است؛ این در حالی
است که حتا خود پزشک بند هم بارها تایید و تاکید کرده که به خاطر وضعیت خطرناک
قلبی آقای پورشجری، ایشان باید هر چه سریع تر برای عمل جراحی به بیمارستانی خارج
از زندان منتقل شوند.
جا دارد از همه ی کنشگران و فعالان حقوق بشر از جمله خانم عبادی، بار دیگر
خواسته شود که فارغ از تفکرات شخصی، صدای افرادی نظیر سیامک مهر باشند که به مراتب
اتهامات سنگین تر، وضعیت وخیم تر داشته و صدای کمتری از آنها منعکس میشود...
"حقوق بشر، نه گزینشی و دل به خواهی و خوشایند و ناخوشایند است و نه فکر
و فرد و زمان و زمین و عصر و مصر خاصی را می شناسد"
سروش سکوت
ایران
12 بهمن 91
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر