درود بانوی
استوار میهنم
به کلامی نشاید گفت ماندگاری مانایت را...
مام میهن دردمند هنوزمانده در بند راوی روایت استواریت بود، هست و خواهد بود
حتم دارم فردا مهراوه ها سرودِ ستایش ِ سرو ِ سترونِ استقامتِ مانایت را خواهند خواند و خواهند کرد...
آزادگی در سماجت شیرزنی بود که کرور کرور سقف و ستون شکنجه گاه و بازداشتگاه و بازجوها در برابرش ریزش و میرش نمود...
این بار چه پر ابهت خط بطلان خورد بر هر چه مفهوم مسخره است از "مرد"انگی و جوان"مرد"ی و "مرد" بودن و ناموس گویی و...
یکم از اون مته غیرت رو ما هم بپاش...
سروش سکوت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر