حقوق بشر نه گزینشی و نه دل بخواهی است و نه زمان و زمین و فرد و فکر خاصی می شناسد. نقض حقوق بشر هم در هر عصر و مصری، با هر اسم و رسمی محکوم است.
* * *
جمهوری اسلامی در نشست های جهانی مدعی است که در کشورهای غربی "نقض حقوق بشر" رخ می دهد. صد البته که در هر جا این کار رخ دهد، از نظر میثاق و وجدان انسانی و جهانی باید محکوم شود. و پر واضح است که شوربختانه نیمه ی کره ی زمین در شرایط نیمه جنگ به سر می برد. اما دم خروس دروغ های رژیم آنجا رو می شود که درست در کشور ایران یا همسایه ی آن، سوریه، جنایت و نقض حقوق انسانها بیشتر از هر جای دیگری فریاد می کشد. آن هم نه یک سال و دو سال و سه سال بلکه سی و سه سال! رژیم ادعا می کند که دستگاه سیاسی و قضاییش "دموکرات" است!
اصلاح طلبان و یا گروه های منتقد یا مخالف دولت و حکومت اسلامی نیز اگر در خصوص زندانیان سیاسی سلکتیو، گزینشی و انتخابی عمل کنند و یک زندانی را صرفا به دلیل تفاوت نوع دیدگاهش با جریان و جبهه ی خاص، فراموش کنند، و بساط "زندانی سیاسی ویژه" عَلَم نمایند، آنان نیز مرتکب تقض حقوق جهان شمول انسان شده اند؛ زیرا در حقوق بشر برخلاف دیدگاه های سیاسی، قومی، مذهبی و جنسی، "خط قرمز"، مرز و دل بخواه عمل نمودن وجود ندارد.
اینکه به میل شخصی اگر یک زندانی با نظر یک مدعی حقوق بشر تفاوت داشته باشد، نام وی را نیاورد و صدای او را بازتاب ندهد، این مدعی حقوق بشر دروغگو و این ادعای حقوق بشر دروغ است.
پس از به پا کردن غائله ی زندانیان سیاسی و ویژه نمایاندن و نگاه ویژه نمودن به حصر خانگی موسوی و کروبی، باز هم شاهدیم که نابرابری برای زندانیان از جمله "سیامک مهر" (محمدرضا پورشجری)، بیداد می کند.
سیامک مهر، نویسنده و پژوهشگر توانایی که دیدگاه ها و نقد های دینی خود را نسبت به اسلام در وبلاگش بنام "گزارش به خاک ایران" انتشار می داد، چندین ماه است که در شرایط بسیار سخت در زندان رجایی شهر بسر می برد، در حالی که به او اتهامات سنگینی چون "سب النبی"(توهین به پیامبر) و "محاربه" زده اند و جانش در خطر است.
هرگز دیده نشده که حتا یک بار، سایت های اصلاح طلب و یا حامیان حقوق بشر و دموکراسی حتا نام وی را بازتاب دهند و این نشان می دهد که ادعاهای این افراد پیرامون حقوق زندانیان با اعتقاد به خط قرمزها، پوچ است.
شگفت انگیزتر اینکه نسبت به شخصی همچون سیامک مهر که به هر روی، روی حساس ترین و حیاتی ترین جنبه ی تداوم عمر ملایان و دینکاران رژیم اسلامی و در ِ اصلی ِ دکانِ فریبکاریِ آنان –اسلام- دست گذاشته و اقدام به روشنگری نموده است، ایرانیان نیز بی مهری نشان داده اند، به گونه ای که تنها شمار بسیار کمی پتی شن درخواست آزادی و صفحه ی فیس بوکش را امضا کرده و لایک زده اند (80 نفر: صفحه ی فیس بوک و 300 نفر: پتی شن!)؛ یعنی این ساده ترین کار را نیز به درستی انجام نداده اند!...
تنها سیامک مهر نیست که مورد بی مهری قرار گرفته، بسیاری از زندانیان سیاسی گمنام و کم نام و نشان نیز که حتا از توانایی گرفتن وکیل و تهیه ی وثیقه های میلیونی عاجزند، نامشان به حاشیه رانده شده است؛ شاید نام آوردن از آنان به دلیل شمار زیادشان کار آسانی نباشد و داوری بر نوعی انتخابی عمل کردن از آن شود، اما برای نمونه "اشرف علیخانی"، شاعر و وبلاگ نویس یکی از آنان است که تنها به دلیل نوشتن چند شعر و مقاله و تلفن زدن به تلویزیون های خارج از کشور به سه سال زندان و جریمه ی نقدی محکوم شده است. باز شاهدیم که هیچ نامی از وی از سوی مدعیان دروغین دفاع از حقوق زندانیان نمی آید. تنها به این دلیل بی انصافانه که دیدگاه اینان با خودشان متفاوت است!
* * *
بایستی همگان صدای "چند صدای" همه ی زندانیان سیاسی باشند، به دور از هر باور و دیدگاه... .
سروش سکوت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر