بنام انسان؛ محکومیت حمله به هم میهنان بی دفاعمان در اردوگاه مجاهدین عراق

باز هم وجود یک حکومت جنایتکار و تباه گر در سرزمینمان ایران که همه گونه اندیشه و باوری را سرکوب میکند و چیزی جز ایدئولوژی مخرب و ضد بشری خود را به رسمیت نمی شناسد، گماشتگان ولی فقیه در عراق به جان هم میهنان مجاهدمان در کمپ لیبرتی بغداد افتادند و با پرتاب خمپاره، عده ای از این عزیزان را تنها و تنها به جرم آزادی خواهی و مخالفت با حکومت جهل و جور و جنون و خون اسلامی، کشته و مجروح کردند.

بی توجهی و سکوت ضد انسانی نهادهای بین المللی و نیز دولت عراق در قبال انتقال این افراد به کشوری امن تر، خود شراکت در جنایت و مضاعف نمودن آن است.

رهبران گروه مجاهدین خلق نیز بایستی بیش از هر چیز دیگری به حفظ جان انسان هایی بیاندیشند که در آن اردوگاه از کمترین حق و حقوق انسانی و امنیت جانی بی بهره اند و بایستی هر چه سریعتر برای انتقال این انسان ها به کشوری امن تر نهایت کوشش را کرد؛ زیرا جمهوری اسلامی، از هر جنایتی در حق مخالفانش فروگذار نیست و مسلما تا زمانی که این رژیم بر سر قدرت است و کار جدی هم برای حفاظت جان مجاهدین صورت نگرفته، امکان هر پیش آمد ناگوار دیگری نیز می رود.

بار دیگر از همه ی مدافعان حقوق بشر می خواهیم فارغ از انگیزه های سیاسی ایدئولوژی، تنها به نام انسان و دفاع از جان انسان، بدون اتلاف وقت، به وضعیت وخیم این افراد رسیدگی شود.

جا دارد از همه ی نیروهای سیاسی و مبارزان با جمهوری اسلامی هم خواسته شود برای پاسان دادن هرچه سریع تر به حاکمیت رژیم تروریست جمهوری اسلامی و رهایی ایران و منطقه و جهان و انسانیت از خطر این حکومت وحشی، به یک توافق همه جانبه چه برای حرکت نیروهای آزادی خواه در داخل ایران و چه اپوزیسیون خارج ایران بردارند.

باز هم باید گفت: به کجای این شب تیره بیاویزیم قبای ژنده ی خود را؟!

ایرانیان تنها در چارچوب سرزمین اشغال شده ی خود دربند نیستند بلکه در چارسوی گیتی از حقوقشان محروم اند...

زمان تنگ است و انسانیت به دست تجاوزگران جمهوری اسلامی در حال نابودی است...

سروش سکوت

21 یهمن 91